بسم رب المهدی

فاطر در لغت به معنای خالقی اس که بدون نمونه می آفریند و نیز به معنای شکافنده است؛ و چون به هنگام خلقت آسمان ها و زمین،اولا، آفرینش بدون نمونه قبلی بود و ثانیا، گویی پرده تاریکِ نیستی شکافته شد و نور هستی در آسمان ها و زمین آشکار گشت؛ این واژه درباره خلقت آن ها به کار رفته است؛ یا اینکه اشاره ای است به این یافته جدید ستاره شناسان که همه کرات و منظومه ها در روز اول به صورت توده ای بزرگ و به هم پیوسته بود که بر اثر حرکت به دور خود و نیروی گریز از مرکز، شکافته شد و قطعاتی از آن به خارج پرتاب شد و منظومه ها و کهکشان ها و ثوابت و سیارات به وجود آمد.
قرآن فرموده است که نگاه به آسمان و زمین و تفکر در آفرینش آن ها هرگونه شک و تردید را درباره وجود خداوند از دل می زداید.
امام حسین (ع) درباره بدیهی بودن شناخت خدا در دعای ((عرفه)) چنین عرضه داشته اند: ((چگونه چیزی که خود در هستی اش کحتاج توست می تواند دلیل وجود تو باشد؟ آیا پدیدارتر و آشکارتر از تو چیزی هست که آن روشن کننده هستی تو باشد؟ ای خدا، تو کی نبودی تا به دلیل بر بودنت محتاج باشی؟ کی دور بوده ای تا آثار و آفرینشت تو را به ما نزدیک و آشنا کند؟ کور باد آن چشمی که تو را مراقب خود نبیند...))

نوشته شده در شنبه 92 اردیبهشت 7ساعت ساعت 12:33 عصر توسط حسین مرادی نژاد| نظر بدهید